• Ordynacja podatkowa: Nowa Ordynacja Podatkowa
• CIT: Nabycie prawa do transmisji na żywo opodatkowane w Polsce podatkiem u źródła
• VAT: Zwolnienie z VAT dla płatności mobilnych przez telefon "BLIK"
• PIT: Udostępniane pracownikom noclegi nie stanowią przychodu w PIT
• Ochrona interesów podatnika: Księgi podatkowe za okres, w którym powstała strata należy przechowywać przez 5 lat
   

W dniu 20 lipca br. na stronie Rządowego Centrum Legislacji został opublikowany projekt ustawy Ordynacja podatkowa. Celem wprowadzenia nowej kompleksowej regulacji zastępującej obecnie obowiązującą Ordynacje podatkową jest m.in. ochrona praw podatnika w relacjach z organami podatkowymi oraz zwiększenie efektywności i skuteczności poboru podatku. Projekt Ustawy zakłada wprowadzenie m.in. uproszczonego postępowania podatkowego, które miałoby znaleźć zastosowanie jedynie do określonych przypadków; czy też instytucji umowy podatkowej, którą podatnik będzie mógł zawrzeć z organem podatkowym np. w procesie dowodowym – ustalenia będące przedmiotem ww. umowy będą musiały znaleźć odzwierciedlenie w decyzji wydanej przez organ podatkowy.

Więcej na ten temat w Tax Alercie KPMG pt. „Projekt nowej Ordynacji podatkowej”
 

W dniu 25 lipca 2018 r., WSA w Warszawie w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 3049/17 orzekł, że wynagrodzenie wypłacone za granicę za prawo do transmisji na żywo jest opodatkowane w Polsce tzw. podatkiem u źródła. W przedmiotowej sprawie skarżąca argumentowała, że prawo do transmisji wydarzeń na żywo nie jest prawem autorskim ani prawem pokrewnym z uwagi na to, że w takim przypadku nie dochodzi do utrwalenia obrazu i dźwięku (transmisja jest realizowana w czasie rzeczywistym). WSA zgodził się z organem podatkowym uznając, że transmisja na żywo jest wideogramem, a tym samym utworem i w efekcie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Wydając wyrok Sąd wziął pod uwagę fakt, że w dzisiejszych czasach nie trzeba najpierw nagrywać czegoś na nośnik, aby można było to udostępnić.

Jak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 lipca 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 2867/17) usługi obsługi autoryzacji oraz rozliczenia transakcji finansowych świadczone przez skarżącą na rzecz banków i agentów rozliczeniowych, będących Uczestnikami Systemu Płatności Mobilnych BLIK, podlegają zwolnieniu z VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2017 r. Sąd podniósł, że art. 43 ust. 1 pkt. 40 ustawy o VAT odnosi się do wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transakcji pieniężnych. Istotne jest, aby wykorzystywany system realizował transfer środków pieniężnych, co niewątpliwie ma miejsce w przypadku strony skarżącej. Sąd podkreślił, że taka wykładnia przepisu uwzględnia orzecznictwo TSUE w tym zakresie.

Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 25 lipca 2018 r. (sygn. III SA/Wa 3082/17), skorzystanie przez pracownika ze świadczenia w postaci noclegu nie jest świadczeniem spełnionym w jego interesie, a w interesie udostępniającego ten nocleg pracodawcy. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego, zgodnie z którym udostępnienie oddelegowanemu pracownikowi noclegu jest świadczeniem o charakterze nietypowym lub okazjonalnym, lecz jest związane z wykonywaniem zadań służbowych w miejscu oddelegowania, tj. w nowym miejscu pracy przyjętym i zaakceptowanym przez pracownika w drodze porozumienia. Zdaniem organu, w sytuacji braku zapewnienia tego świadczenia ze strony pracodawcy, to pracownik musiałby ponieść przedmiotowy wydatek. Zatem otrzymanie takiego świadczenia od pracodawcy, w ocenie organu należy zakwalifikować jako otrzymanie przychodu na gruncie ustawy o PIT.
W rezultacie, zgodnie z wyrokiem WSA, udostępniania oddelegowanym pracownikom noclegów nie stanowi dla tych pracowników przychodu.
 

W wyroku z dnia 25 lipca 2018 r. (sygn. III SA/Wa 2982/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odwołując się do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2017 r. (sygn. II FPS 3/17) wskazał, że podatnicy są obowiązani do przechowywania ksiąg podatkowych oraz związanych z ich prowadzeniem dokumentów i ewidencji przez 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Przez ten okres czasu organ podatkowy ma pełną możliwość efektywnej weryfikacji straty podatkowej za okres, w którym ona powstała i nie ma żadnych uzasadnionych powodów, aby zachodziła konieczność jej weryfikacji każdorazowo w kolejnych latach podatkowych, w których strata będzie rozliczana. Zatem, obowiązki dokumentacyjne w tym zakresie również powinny, w ocenie sądu trwać tyle, ile podstawowe zobowiązanie, czyli 5 lat.