• Podatek od nieruchomości: Podatek od nieruchomości w zakresie budowli znajdującej się na wydzierżawianym gruncie
• VAT: Rozliczenie między konsorcjantem a liderem nie jest objęte odwrotnym obciążeniem
• CIT: Zmiany w ustawie o CIT
• PIT: Obowiązki płatnika przy wypłacie przez bank dotacji ze środków funduszu
• Pozostałe zagadnienia: Skutki wejścia w życie Konwencji Wielostronnej (MLI)

Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 3 lipca 2018 r. (sygn. akt: II FSK 1772/16) wydał wyrok, w którym uznał, że podatnikiem podatku od nieruchomości jest zawsze właściciel tej nieruchomości, a nie jej dzierżawca. W przedmiotowej sprawie strona argumentowała, że skoro nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od budowli, którą wybudował dzierżawca, nie ma możliwości ustalenia podstawy opodatkowania. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem strony i stwierdził, że przedsiębiorcy zawierający umowę dzierżawy mogą ustalić sposób wglądu w księgi podatkowe dzierżawcy w celu obliczenia wartości budowli dla celów podatku od nieruchomości.

Jak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 czerwca 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3356/17), nie należy stawiać znaku równości pomiędzy umową konsorcjum, a podwykonawstwem. W konsekwencji, nie zawsze usługi świadczone pomiędzy uczestnikami konsorcjum podlegają rozliczeniu na zasadzie odwrotnego obciążenia. Uzasadniając swoje stanowisko, WSA podkreślił, że umowa konsorcjum stanowi umowę nienazwaną, a jej strony mogą swobodnie ustalać jej warunki. Skoro w przedmiotowym stanie faktycznym usługi były świadczone przez konsorcjanta na rzecz zamawiającego, a nie lidera, nie można uznać, że pełnił on względem lidera rolę podwykonawcy. Do rozliczenia tych usług, odwrotne obciążenie nie znajdzie zatem zastosowania.

19 lipca 2018 r. wejdzie w życie nowelizacja ustaw o PIT i CIT oraz o ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych, przy czym część zmian będzie miała zastosowanie wstecz, już od 1 stycznia 2018 r.
Jedną z najważniejszych zmian jest zupełnie nowa koncepcja podatku minimalnego od nieruchomości. Przede wszystkim, zgodnie z wymogami Komisji Europejskiej, danina obejmie wszystkie budynki będące środkami trwałymi generujące przychód z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze (np. leasingu), w tym np. magazyny i hale produkcyjne, a nie jak dotychczas, jedynie centra handlowe, domy towarowe, sklepy, pozostałe budynki handlowo-usługowe i biurowce. Ponadto zmianie ulegną przepisy dotyczące wkładów pieniężnych do spółek kapitałowych. W efekcie nie powinno być już wątpliwości, że nie podlegają one opodatkowaniu.
 

W przypadku kiedy w ramach zawartej umowy fundusz zobowiązuje się do udostępnienia bankowi środków z przeznaczeniem na dotacje, a bank zobowiązuje się do udzielenia kredytobiorcy kredytu wraz z dotacją ze środków udostępnionych przez fundusz, to fundusz jest podmiotem faktycznie dokonującym świadczenia na rzecz kredytobiorcy, a nie bank. W związku z powyższym to na funduszu ciążą obowiązki informacyjne o przychodach z innych źródeł wynikające z art. 42a ustawy PIT. Tak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 lipca 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 2868/17). Sąd wskazał, że powyższe obowiązki nie będą spoczywały na banku, ponieważ w analizowanej sprawie pełni on wyłącznie funkcję pośrednika pomiędzy funduszem a kredytobiorcą i nie dokonuje on żadnego świadczenia na rzecz kredytobiorcy kosztem swojego majątku.

1 lipca br. weszła w życie Konwencja MLI. W związku z tym, że została ona podpisana dotychczas jedynie przez 5 państw, w przypadku Polski zmiany obejmą na ten moment tylko umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Austrią i Słowenią.
Do najważniejszych zmian w obu umowach należy zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania na metodę kredytu podatkowego (zaliczenia proporcjonalnego) oraz wprowadzenie klauzuli PPT (principal purpose test) ograniczającej możliwość korzystania z przywilejów danej umowy w sytuacji, gdy jednym z głównych celów transakcji było uzyskanie korzyści, a ich uzyskanie byłoby sprzeczne z przedmiotem lub celem odpowiednich postanowień danej umowy.
W przypadku umowy ze Słowenią dodano klauzulę nieruchomościową, a także warunek uprawniający do skorzystania z obniżonej stawki zryczałtowanego podatku dochodowego przy wypłacie dywidend w postaci posiadania udziałów w spółce zależnej przez minimum 365 dni.