• PIT: Nie ma PIT przy zamianie kryptowaluty na kryptowalutę
• CIT: Odpisy amortyzacyjne od licencji nie stanowią kosztów w całości 
• Ulgi i dotacje: Specjalne strefy ekonomiczne w całej Polsce
• VAT: Rozliczenia między liderem konsorcjum i konsorcjantami nie stanowią usługi w rozumieniu ustawy o VAT
• Pozostałe zagadnienia: Kara umowna może być kosztem uzyskania przychodu
   

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 9 maja 2017 r. (I SA/Ol 201/18 i I SA/Ol 202/18) orzekł, że PIT należy rozliczyć dopiero w momencie zamiany bitcoinów (lub innych kryptowalut) na tradycyjną walutę albo zakupu za nie towarów i usług. Oznacza to, że zamiana jednej kryptowaluty na inną nie powoduje powstania przychodu. Wyrok ma charakter precedensowy. Dotychczas organy jak i sądy prezentowały jednolicie odmienny pogląd. Wyrok zawiera także drugą tezę, zgodnie z którą możliwe jest dokumentowanie kosztów podatkowych powstałych przy nabyciu kryptowalut z wykorzystaniem dostępnych dokumentów, niekoniecznie wskazanych w rozporządzeniu o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zwracamy uwagę, że wcześniej na konieczność zapłaty PIT przy zamianie kryptowaluty na inną kryptowalutę wskazało Ministerstwo Finansów w komunikacie z dnia 9 kwietnia 2018 r.

Jak orzekł WSA w Opolu w wyroku z dnia 9 maja 2018 r. (sygn. akt I SA/Op 108/18), odpisy amortyzacyjne od licencji nabytej od podmiotu powiązanego podlegają limitowi kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e Ustawy o CIT. Tym samym, WSA uznał za nieprawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym w przypadku gdy licencja będzie amortyzowana, ograniczenia wynikające z przedmiotowej regulacji nie znajdą zastosowania. WSA wskazał, że przyjęcie odrębnego stanowiska prowadziłoby do nieuzasadnionego rozróżnienia sytuacji podatnika mającego i niemającego prawa do amortyzacji składnika majątkowego tej samej kategorii. Skoro licencja została nabyta od podmiotu powiązanego, wydatek ten nie może stanowić w całości kosztu podatkowego.

W dniu 10 maja 2018 r. Sejm przyjął ustawę o wspieraniu nowych inwestycji, która zakłada, że cała Polska będzie specjalną strefą ekonomiczną (SSE). Główne założenia systemu to przede wszystkim fakt, iż zwolnienie z podatku dochodowego w SSE będzie dostępne na terenie całej Polski, a nie jak aktualnie tylko na terenach posiadających status SSE. Inwestor będzie miał zasadniczo możliwość swobodnego wyboru miejsca lokalizacji inwestycji i nie będzie musiał kierować się tylko na obszary posiadające już status SSE (lub mogące uzyskać taki status przez wielomiesięczną procedurę rozszerzania SSE).

Więcej na ten temat w Grants & Incentives Alert KPMG pt. „Specjalne strefy ekonomiczne w całej Polsce”

Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 9 maja br. (sygn. akt. III SA/Wa 2722/17). Wzajemne rozliczenia z tytułu finansowania działalności w ramach konsorcjum nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. W rezultacie, wzajemne rozliczenia nie powinny być dokumentowane fakturami VAT, lecz mogą być dokumentowane innymi dowodami księgowymi, na przykład notami księgowymi. Zdaniem Sądu, w zakresie rozliczania się członków konsorcjum istnieje ugruntowane orzecznictwo zarówno krajowe, jak i unijne m.in. wyrok TSUE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 (EDM).

W wyroku z dnia 9 maja 2018 r., WSA w Krakowie (sygn. akt I SA/Kr 371/18) potwierdził, że w przypadku gdy kara umowna została poniesiona w ramach działania w celu zachowania źródła przychodu oraz nie spełnia przesłanki negatywnej z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT (kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczanych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki), należy uznać, że karę taką można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jest to kolejny tego typu wyrok w krótkim okresie czasu.