W sprawie o sygn. SK 13/15 Trybunał orzekł, że art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 i 2141; dalej jako „U.p.o.l”), zawierający definicję gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, rozumiany w ten sposób, że wystarczającą przesłanką zakwalifikowania gruntu podlegającego opodatkowaniu do kategorii gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną będącą jego współposiadaczem, jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 84 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Sprawa dotyczyła gruntu nabytego przez małżonków, z których tylko jedno było przedsiębiorcą. Organy podatkowe stwierdziły, że skoro jeden ze współposiadaczy jest przedsiębiorcą to grunt powinien zostać opodatkowany najwyższą stawką przewidzianą dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, chociaż jak zostało to wskazane w sprawie, grunt nigdy nie był wykorzystywany na cele związane z prowadzoną działalnością. W wydanych orzeczeniach w sprawie wskazano, że nie jest konieczne wykorzystywanie nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy sam fakt posiadania gruntu przez przedsiębiorcę. Fakt, że grunt był we wspólnym posiadaniu współmałżonków, z których jedno nie prowadziło działalności, nie miał znaczenia.

Trybunał stwierdził, że definicja gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej ma zbyt szerokie zastosowanie i zobowiązuje osoby niemające związku z prowadzoną działalnością do uiszczania podatku wg. najwyższych stawek. W 2018 r. maksymalna stawka dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wyniesie – 0,91 zł od 1 m2 powierzchni. Jest to stawka prawie dwukrotnie wyższa od maksymalnej stawki dla gruntów pozostałych, która wyniesie 0,48 zł. Zdaniem Trybunału użyte w definicji U.p.o.l. sformułowanie „posiadania gruntu przez przedsiębiorcę” jest na tyle ogólne, że prowadzi do nieuzasadnionego konstytucyjnie ograniczenia wolności majątkowej.

Kluczową przesłanką powinno być zatem tylko faktyczne ustalenie sposobu wykorzystania gruntu, którego współposiadaczem jest osoba prowadząca działalność gospodarczą. Nakładanie podwyższonego zobowiązania podatkowego na osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, stosując tylko i wyłącznie kryterium posiadania, łamie zasadę równego nakładania obowiązków podatkowych (art. 32 ust. 1 Konstytucji).
 

Wydane orzeczenie powinno zmienić dotychczasową praktykę organów i sądów administracyjnych. W obecnym stanie prawnym, osoby fizyczne będące razem z przedsiębiorcą współposiadaczami gruntów są zobowiązane do ponoszenia znacznie wyższych opłat niż powinny. Na podstawie art. 74 Ordynacji podatkowej podatnicy, którzy deklarowali w ten sposób podatek mogą się ubiegać o jego zwrot.

KPMG przeprowadza szczegółowe analizy i przeglądy podatkowe obejmujące weryfikację majątku i kwalifikację obiektów budowlanych na potrzeby podatku od nieruchomości. Celem analiz jest określenie prawidłowego poziomu zobowiązania podatkowego. KPMG w ramach swoich struktur stworzyło specjalny zespół ds. zarządzania majątkiem przedsiębiorstw. Naszym Klientom oferujemy zintegrowaną usługę doradztwa podatkowego połączoną z doradztwem prawnym, księgowym i budowlanym. Dzięki takiemu podejściu możemy zapewnić Państwu pełne wsparcie i bezpieczeństwo w ramach prowadzonych usług.