• CIT: Wydatki poniesione w celu zmniejszenia straty a koszty uzyskania przychodu
• PIT: Brak zwolnienia z podatku przy świadczeniach pieniężnych
• VAT: Jednolity Plik Kontrolny – weryfikacja składanych plików JPK_VAT
• Ochrona interesów podatnika: Dokumentowanie kontroli operacyjnej prowadzonej przez KAS
• Pozostałe zagadnienia: Dla celów podatkowych pakiet wierzytelności nie stanowi całości

W wyroku z dnia 20 kwietnia 2017 r. sygn. (III SA/Wa 1361/16) WSA w Warszawie wskazał, że już sam fakt, iż celem podatnika jest zmniejszenie straty, którą ponosi w jakimś elemencie swojej działalności lub zaprzestanie jakiejś części swojej działalności i rozpoczęcie działalności w innym obszarze, lub przy użyciu innych metod, służące maksymalizacji przychodu, wskazuje, że wydatki w związku z tym poniesione stanowią koszty uzyskania przychodu.
W efekcie, zapłata za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu mająca na celu zmniejszenie poniesionych strat, a tym samym zmierzająca do zwiększenia zysków może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Pogląd taki znajduje potwierdzenie w licznym orzecznictwie w tym również w wyrokach NSA.

Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 24 kwietnia br. (sygn. III SA/Wa 1260/16), ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PIT korzystają wyłącznie świadczenia niepieniężne (rzeczowe), których wartość nie przekracza kwoty 200 zł i zostały uzyskane w ramach akcji promującej działalność świadczeniodawcy. Zakresem tego przepisu nie są objęte uzyskiwane w ramach takich akcji środki pieniężne. Sąd podziela również stanowisko wyrażone w prawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z dnia 6 lutego 2014 r. (sygn. I SA/Gl 1011/13), który wskazał, że ze zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PIT korzystają świadczenia polegające na wręczeniu w celach reklamowo-promocyjnych przedmiotów o niskiej wartości, a nie wypłata sum pieniężnych.

26 kwietnia br., Ministerstwo Finansów (MF) opublikowało komunikat dotyczący weryfikacji Jednolitych Plików Kontrolnych JPK_VAT przy wykorzystaniu elektronicznego narzędzia ANALIZATOR_JPK. Zgodnie z informacją umieszczoną w opublikowanym komunikacie, MF zidentyfikowało przypadki niezgodności w przesłanych plikach za luty 2017 r. w postaci m.in. rozbieżności w przekazanych plikach JPK_VAT i deklaracjach złożonych za tożsamy okres, rozbieżności co do kwot transakcji wykazanych przez kontrahentów w plikach JPK_VAT czy też przypadków uwzględniania w plikach JPK_VAT zakupu faktur VAT wystawionych przez podmioty, które nie posiadają statusu czynnego podatnika w podatku od towarów i usług.

Więcej na ten temat w Tax Alercie KPMG pt. Jednolity Plik Kontrolny – weryfikacja składanych plików JPK_VAT

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 13 kwietnia 2017 r. w sprawie dokumentowania kontroli operacyjnej prowadzonej przez Krajową Administrację Skarbową, określony został sposób dokumentowania kontroli operacyjnej prowadzonej przez funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej, sposób przechowywania i przekazywania wniosków i postanowień związanych ze stosowaniem kontroli oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas jej stosowania, a także wzory druków i rejestrów stosowanych w ramach kontroli. Rozporządzenie weszło w życie 26 kwietnia 2017 r.

NSA w wyroku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 704/15) orzekł, że w ujęciu podatkowym każda z wierzytelności wchodzących w skład pakietu stanowi odrębne źródło przychodu i kosztu. W stanie faktycznym spółka nabyła wierzytelności z zamiarem egzekwowania ich spłaty, uznając, że dochód do opodatkowania powstanie dopiero w momencie, gdy uzyskane spłaty przekroczą cenę nabycia pakietu wierzytelności w ujęciu globalnym. Przeciwne stanowisko wyraził zarówno organ podatkowy, jak i WSA, wskazując, iż mimo, że spółka nabywa pakiet za jedną cenę, koszty powinny być rozliczane w stosunku do każdej z wierzytelności oddzielnie. NSA również nie zgodził się z podatnikiem, wskazując, iż skoro każda wierzytelność stanowi odrębne uprawnienie, podatkowo nie można traktować pakietu jako całości.